Deze man heeft zijn baan als bewaker opgezegd om zich te wijden aan de manicure en tegen zijn depressie te vechten
Terwijl we in een technologisch geavanceerde tijd leven, waarin homo sapiens sapiens tot nu toe het maximale van zijn intelligentie heeft gegeven, komen we in contact met oude vooroordelen zonder enige basis, zoals de scheiding tussen mannelijke en vrouwelijke beroepen.
Er zijn verhalen zoals die van Robson Aparecido Barbosa die de grens tussen banen voor vrouwen en voor mannen genuanceerder maken en die onthullen hoe een open geest de kwaliteit van leven duidelijk kan verbeteren. Deze man slaagde er zelfs in om uit de tunnel van depressie te komen en zijn mannelijke baan als bewaker achter zich te laten en zich in plaats daarvan te wijden aan de cliënten van de salon van zijn vrouw.
Robson Aparecido Barbosa werkte als bewaker, maar iets in zijn leven ging niet goed: na verloop van tijd ontwikkelde hij een echte vorm van depressie en dacht hij zelfs aan extreme gebaren.
Na een lange therapie raadde de psycholoog hem aan zich te wijden aan een manuele activiteit, iets waarmee hij bezig kon zijn. Dus, om niet alleen thuis te zitten, begon Robson te helpen in de schoonheidssalon van zijn vrouw. "Ik begon nagellak te verwijderen, een nagel te vijlen en zo leerde ik langzaam de manicure te doen," zei de man.
Robson geeft toe dat hij zich eerst schaamde om iets te doen wat normaal gesproken door vrouwen wordt gedaan, maar omdat het werk dat hij deed in de winkel van zijn vrouw hem een goed gevoel gaf, besloot hij te blijven, zich niets aan te trekken van de vooroordelen van de mensen.
Tegenwoordig is Robson een veelgevraagde nagelstylist in de schoonheidssalon: er zijn klanten die de hele stad doorkruisen om hun nagels door hem te laten doen. Robson lijkt echt goed, nauwkeurig en behendig met de instrumenten.
Iedereen die een schoonheidssalon heeft bezocht, weet dat je op deze plaatsen niet alleen komt om opgemaakt te worden, je haar te laten knippen of je nagels te laten doen. Hier praten we, bespreken we, vergelijken we en bekennen we. Het gesprek met klanten was voor Robson een echte therapie: "Toen ik bewaker was, sprak ik niet veel, hooguit wisselde ik twee woorden met de supervisor. Ik werkte altijd 's nachts en ik was altijd omringd door stilte". Maar nu, ook wanneer Robson verdrietig is, zorgen de klanten van de salon ervoor om hem weer te laten glimlachen.
Deze man wist te ontsnappen aan de greep van depressie door zijn werk ter discussie te stellen en een weg in te slaan die zelden door mannen wordt afgelegd: toch heeft hij hier rust gevonden, vrij van vooroordelen.
