Een vuilnisman die weduwnaar is, huilt van vreugde als zijn dochter, die geneeskunde studeert, afstudeert en hem bedankt voor zijn opofferingen
Voor een ouder, vooral als deze van bescheiden afkomst is, is het zien van een kind dat zijn dromen nastreeft en succes in het leven behaalt, een van de grootste geneugten die kan bestaan. We hebben het over al die mensen die, te midden van vele moeilijkheden en misschien met hard werken, hun kinderen steunen tot hun afstuderen, waardoor ze een betere toekomst hebben dan hun vaders en moeders hebben gehad.
En wanneer het langverwachte doel arriveert, is het moeilijk om je geluk en emotie in te houden, omdat we worden geconfronteerd met situaties waarin zelfs de meest bescheiden afkomst vasthoudendheid, wilskracht en de wens om iets groots te bereiken niet hebben belemmerd. Een prachtig voorbeeld in die zin is het verhaal dat we je gaan vertellen. De hoofdrolspelers? Een meisje en haar bescheiden vader, een weduwnaar, een vuilnisman.
via MasTvEs
We zijn in Goiania, in Brazilië, de stad waar Don Tales Pereira jarenlang als vuilnisman heeft gewerkt. Dit is zeker geen vooraanstaand beroep en deze man weet dat, maar dit alles heeft hem er niet van weerhouden zijn dochter Aline een positief leven te garanderen. Het was natuurlijk niet gemakkelijk voor hem, vooral niet sinds zijn vrouw overleed, die stierf aan maagkanker. Nadat hij alleen achter was gebleven met zijn dochter, besloot Pereira dat hij zich nooit zou laten ontmoedigen.
Hij werkte met opoffering en inspanning en wijdde zich aan zijn kleine meisje, en zorgde ervoor dat ze nooit iets tekort kwam. Zo kon het meisje studeren, ze werd geselecteerd door drie prestigieuze universiteiten. Ze koos voor Geneeskunde, iets dat zeker niet eenvoudig is, waarvoor studenten zich met enorme toewijding moeten inzetten. Aline deed haar best, studeerde af en specialiseerde zich in gastro-enterologie, om de kans te krijgen om veel patiënten te helpen die aan soortgelijke ziekten leden als haar moeder.
Zodra ze de prestigieuze kwalificatie behaalde, rende Aline meteen naar haar vader om hem te bedanken. Haar eerste gedachte ging uit naar degenen die haar gedurende al die jaren altijd hebben gesteund en haar nooit de menselijke en economische middelen hebben ontnomen om door te gaan. “Jij bent mijn grootste voorbeeld van strijd en vastberadenheid', zei het meisje tegen haar vader, ontroerd van geluk.
Een volkomen verdiende vreugde die, na zoveel pijn en vele opofferingen, de juiste beloning is voor deze geweldige familie. Verhalen als deze kunnen ons alleen maar doen nadenken over hoe sterk en speciaal de de band is die ouders en kinderen verenigt, voorbij elke tegenspoed. Onze felicitaties aan deze jonge dokter!
