Deze dokter heeft het grootste deel van haar lichaam getatoeëerd en elke dag vecht ze tegen de vooroordelen van mensen
Wel of geen tatoeages? Dit is het verhitte debat tussen degenen die ervan houden en degenen die er een hekel aan hebben. Een dilemma dat al generaties lang speelt en dat de deur opent naar een andere belangrijke vraag: mogen tatoeages worden toegestaan op de werkvloer? De getalenteerde en getatoeëerde arts Sarah Gray neemt alle twijfels weg, een zeer competente jonge arts die naast een grote passie voor geneeskunde ook een grote liefde heeft voor tatoeages. Wat is het probleem? Dr. Gray doet haar werk erg goed, ook al is haar lichaam bijna volledig bedekt met gekleurde inkt. Het hebben van een getatoeëerde huid mag eigenlijk geen belemmering zijn voor je carrière: je kunt goed zijn in je werk, ook als je getatoeëerd bent! Toch heeft Dr. Gray vaak te maken gehad met beledigingen en vooroordelen van mensen, zowel buiten als binnen de muren van het ziekenhuis waar ze werkt.
De 30-jarige jonge arts, woonachtig in Adelaide, in Australië, heeft 90% van haar lichaam getatoeëerd omdat ze een grote fan is van inkt op de huid. Degenen die zichzelf minstens één keer in hun leven hebben getatoeëerd, weten dat de wens om het steeds opnieuw te blijven doen behoorlijk concreet is. Sarah Gray heeft in feite nooit de kans verloren om een tatoeage te laten zetten en heeft nooit het probleem aan de orde gesteld dat deze passie en behoefte een probleem voor anderen zou kunnen zijn. Aan de andere kant, hoe zou haar uiterlijk haar medische vaardigheden moeten belemmeren?
Toch zei de jonge vrouw dat ze het slachtoffer was van vooroordelen, zowel op de werkplek als buiten haar ziekenhuis. Het is waar dat je je op de werkvloer moet aanpassen aan de regels die je bedrijf oplegt, maar het hebben van tatoeages zou geen probleem moeten zijn. Sarah Gray zei dat ze vanwege haar uiterlijk uit een restaurant was gestuurd, omdat mensen met zichtbare tatoeages daar niet naar binnen mochten. Een soortgelijk incident overkwam haar in een schoenenwinkel, en zelfs op het werk klaagde iemand over haar opvallende tatoeages.
Het is duidelijk dat er wetten zijn die Dr. Gray op de werkplek beschermen tegen dit soort discriminatie en zij heeft, professioneel gezien, niets te vrezen. Over smaak valt niet te twisten, maar degenen die geen tatoeages tolereren, moeten zich afvragen of ze echt een concrete bedreiging voor hen kunnen vormen of dat het in plaats daarvan pure discriminatie is.
Iedereen zal bij zijn mening blijven over de schoonheid of anderszins van tatoeages, maar dat veralgemeent niet met de gebruikelijke aanname dat tatoeages synoniem zijn met wangedrag.
