Hij besluit de dochter van zijn beste vriendin te adopteren om haar niet te laten opgroeien zonder vader
We leven in een samenleving die het concept van gezin steeds meer aan het herzien is; niet langer gezien als iets wat noodzakelijkerwijs bestaat uit een vader, een moeder en een of meer kinderen, maar met veel variabelen erin. Een gezin kan in feite ook alleen gevormd worden door een man en een vrouw, door twee vrouwen, twee mannen en ook door niet-biologische kinderen, die sterk gewenst zijn. Er zijn veel verschillende manieren om een kind te krijgen, en een daarvan is ongetwijfeld de ondoordringbare maar voldoening gevende adoptie.
En het lieve verhaal dat we je vandaag willen vertellen, gaat over een 2-jarig meisje zonder biologische vader en een man die besloot de plaats van de vader in te nemen om dit kleine meisje het mannelijke figuur te geven dat ze altijd nodig had. Het meisje heet Ana Flor, ze is 2 jaar en woont bij haar alleenstaande moeder Brunna; de biologische vader van het kind heeft het gezin verlaten en wilde niets meer te maken hebben met het lot van de kleine Ana Flor.
Opgroeiend zonder vaderfiguur, vond het kleine meisje troost in de armen van Raphael, de vriend van Amanda, Brunna's beste vriendin…
De speciale band tussen Raphael en Ana Flor ontstond al heel snel, toen het kleine meisje nog maar een jaar en een paar maanden oud was; zoals de man vertelt: "Ik ging vaak naar Brunna's huis omdat ze een heel goede vriendin van Amanda is, en ik speelde veel met Ana Flor, omdat ik gek ben op kinderen, tot ze me op een dag plotseling pappa noemde. Ze koos mij als haar vader. Het was een mengeling van verantwoordelijkheid en het verwezenlijken van een droom, want ik wilde altijd vader worden en ik zei altijd dat ik vroeg of laat een dochter wilde hebben. Eerst had ik die verbazing vermengd met angst, maar de volgende dag al kon ik niet wachten om haar weer te zien!"
Nadat hij er met Amanda en Brunna over had gepraat, besloot Raphael dat hij een volgende stap moest zetten richting de kleine Ana Flor en haar officieel de vaderfiguur zou geven die ze nodig had, en dus besloot hij haar te adopteren volgens de bureaucratische wetten die in Brazilië van kracht zijn, waar ze wonen: Raphael was de adoptievader van Ana Flor geworden!
"Opgroeien zonder vader, ook al is de moeder de beste vrouw ter wereld, is niet goed, en ik wil niet dat iemand anders het doet, en ik was in staat om het leven van een klein meisje ten goede te veranderen”, zei Raphael.
Nu zien Ana Flor en haar adoptievader elkaar elk weekend, terwijl ze elkaar doordeweeks vaak via videogesprekken of op hun mobiel of computer spreken; binnenkort gaat het meisje naar de kleuterschool en Raphael heeft al gezegd dat hij samen met haar moeder Brunna zal bijdragen aan een deel van de schoolkosten.
Dit prachtige verhaal van adoptie laat ons eens te meer zien dat het gezin niet alleen bestaat uit biologische banden, maar ook uit onvoorwaardelijke liefde en genegenheid; het is tenslotte voldoende om lief te hebben en je geliefd te voelen, vind je niet?
