Twee oudere vrouwen vertellen hoe het was om tiener te zijn aan het eind van de 19e eeuw
Bij het bestuderen van de geschiedenis richten we ons heel vaak op gebeurtenissen en data, zonder al te diep in te gaan op de sociale context waarin bepaalde dynamieken plaatsvonden. Maar als je ver terug gaat in de tijd, verbaas je je over bepaalde dingen. Heb je je bijvoorbeeld ooit afgevraagd hoe de adolescentie eruit moet hebben gezien voor negentiende-eeuwse vrouwen? De BBC vond oude interviews uit de jaren ’70, waarin twee oudere dames vertellen over hun ervaringen als jonge vrouw tijdens het Victoriaanse tijdperk. Geloof het of niet, bepaalde problemen uit het verleden zijn dezelfde als nu, ook al rijden we niet meer te paard en zijn de koetsen veranderd in bussen.
Tieners lopen allemaal met hun hoofd in de wolken, ze zijn vlees noch vis, maar ze voelen zich al volwassen; hun energie is overweldigend en de meeste ouders willen deze periode gewoon zo pijnloos mogelijk doorkomen. Meningsverschillen met ouders zijn namelijk aan de orde van de dag, ook en vooral over de veelbelovende toekomst die ieder kind altijd lijkt te hebben. In een interview vertelt Frances "Effy" Jones, een oudere Engelse vrouw, enkele gebeurtenissen uit haar jeugd, getuige van hoe het moet zijn geweest om voor een vrouw in de Victoriaanse tijd te leven. Op 17-jarige leeftijd werd Frances door haar broer aangemoedigd om eens te kijken naar een vreemde machine die ze net hadden uitgebracht: de typemachine! Frances maakte er een gewoonte van om naar de winkel te gaan waar ze het verkochten en begon het al snel in het openbaar te proberen: het was het begin van een nieuwe trend voor vrouwen van die tijd en zij was een absolute protagonist!
De andere vrouw die werd geïnterviewd is Berta Ruck, die in haar jeugd veel van tekenen hield. Zoals alle jongeren van die leeftijd deed Berta haar huiswerk met tegenzin en kwam op een dag zelfs in de problemen nadat ze betrapt werd op tekenen in haar schrift in plaats van de oefeningen te doen. Berta had alleen tekenen in haar hoofd, daarom ging ze naar Londen om naar een kunstacademie te gaan. Een van de grootste reisproblemen in die tijd was de modder in de stad: als Berta "de bus" nam, zat haar rok altijd onder de modder! Vanzelfsprekend bedoelen we met bussen uit die tijd paardenkoetsen.
Het lijken verhalen uit zeer verre tijden, en daarom zijn we de BBC dankbaar voor het herontdekken van deze kostbare getuigenissen.
