"Mijn ouders zijn heel rijk, terwijl ik in financiële problemen zit en ze mij niet helpen"
Ouders zijn de figuren waar we het meest aan gehecht zijn. Ze brengen hun kinderen op de wereld, zorgen voor hen, helpen hen te doen wat ze willen en geven hen alle morele en economische steun die ze nodig hebben tijdens hun groei. Ze zouden alles voor hun kinderen doen, maar er komt een moment in het leven waarop je je van hen losmaakt, een nieuw pad inslaat en onafhankelijk wordt. Toch zijn ze er, altijd bereid om ons te ondersteunen, maar in hoeverre kunnen hun kinderen hulp “eisen”?
Het is precies de vraag waarop de dochter waar we je over willen vertellen geen antwoord kon vinden, en waarvoor ze besloot het aan webgebruikers te vragen.
Het gezin van herkomst
Een dochter en moeder sprak over het diepe dilemma dat haar in haar greep hield. "Ik weet niet of ik een vreselijk persoon ben of niet - zo begon ze in haar post - als dat zo is, zeg het dan gewoon zonder problemen. Ik zal het uitleggen. Ik kom uit een gezin dat, toen ik klein was, behoorde tot de middenklasse. We hebben altijd alles gedaan wat we wilden en het ontbrak ons aan niets. Naarmate de tijd verstreek, deels door geluk en deels door hard werken - vervolgde ze - werden mijn ouders erg rijk. Ze verdienen elk jaar enorme sommen geld, ze bezitten twee huizen, het ene waarin ze wonen en het andere dat ze verhuren, en ze blijven goede investeringen doen."
Ze woont echter niet meer bij hen. Ze heeft haar eigen baan, een eigen huis, een gezin en kinderen, maar de economische situatie waarin ze zich bevindt is niet de beste.
Hun situatie is nijpend
Pickpik - Not the actual photo
De auteur van het bericht zei dat zij en haar man een voltijdbaan hebben die hen niet volledig tevreden stelt, maar dat ze niet kunnen vertrekken omdat ze de hypotheek en alle andere taken moeten regelen en het geld nooit genoeg is. Niet dat ze in een armoedesituatie verkeren, maar hun grootste probleem is dat ze niet extra geld opzij kunnen zetten voor de toekomst, maar alles moeten uitgeven, vooral voor de behoeften van hun kinderen. Een zeer wijdverbreide situatie, die velen kunnen begrijpen en delen.
“Dat gezegd hebbende, is dit waar de kwestie gênant wordt – bekende ze – Is het verkeerd om te denken en mezelf af te vragen of mijn ouders ons kunnen helpen? Ik zie veel mensen van mijn leeftijd die er geen problemen mee hebben om financiële hulp te vragen en te ontvangen, en Ik vind het vreemd dat mijn ouders, die mijn situatie kennen, nooit hebben aangeboden ons te helpen - vervolgde ze - ik weet dat ik niets kan eisen en dat ze mij in het verleden al hebben gefinancierd, maar het maakt me verdrietig. We komen nauwelijks rond en ze hebben zoveel dat ze ons zouden kunnen helpen. Ik zou mijn kinderen altijd helpen, maar is het verkeerd om zo te denken?".
Is het verkeerd om je ouders om hulp te vragen, ook al ben je volwassen?
De mening van de gebruikers was tegen de ouders van deze vrouw. Velen zeiden dat als ze rijk waren geweest en in hun schoenen hadden gestaan, ze niet zouden hebben geaarzeld haar een handje te helpen. Ze hoefden tenslotte geen offers meer te brengen, het was beschikbaar geld dat hun dochter wat ademruimte zou geven, waarom zouden ze het niet doen en wachten op de directe vraag?
En dit is precies wat haar werd geadviseerd: "Geven ze je het niet uit eigen beweging? Als je erom vraagt, kunnen ze niet de andere kant op kijken". En dan zijn er nog veel meer mensen die hebben toegegeven dat ze op onverklaarbare wijze soortgelijke behandelingen hebben ondergaan.
Wat moeten deze ouders volgens jou doen?
