Een gehandicapte vrouw vindt een onaangenaam briefje op de voorruit: duizenden juichen haar antwoord toe
De vooroordelen en het gebrek aan gevoel zijn plagen die zelfs de zonnigste dagen kunnen bederven. Justine Van Den Borne, een vrouw van middelbare leeftijd die in Melbourne, Australië woont, die op een dag met haar dochter naar een winkelcentrum ging om boodschappen te doen, kan erover meepraten. Toen Justine en haar dochter op de parkeerplaats aankwamen, zochten ze zoals gewoonlijk een plek voor gehandicapten, waar ze recht op hebben, en gingen ze naar de winkels.
Toen ze terugkwamen werd het enthousiasme echter verpest door een onaangenaam kaartje achtergelaten op haar auto: "Ben je je rolstoel vergeten?"
Facebook/Justine Van Den Borne
Waarschijnlijk had iemand die haar uit de auto zag komen onmiddellijk de boosaardigheid om te twijfelen of ze wel recht had op de parkeerplaats voor gehandicapten, en zijn twijfel uitdrukte met de haatdragende insinuatie.
Diegene wist niet dat Justine op de leeftijd van 35 was gediagnosticeerd met multiple sclerose en dat haar leven sindsdien voor altijd was veranderd.
Op sommige dagen, zoals die in kwestie, was de ziekte meer vergevingsgezind en kon ze zich verplaatsen zonder een rolstoel of stokken. Op andere dagen is het echter totaal anders. Justine heeft vaak last van tintelingen en een gebrek aan gevoeligheid in de benen, extreme vermoeidheid, moeite met spraak en verminderd zicht. Allemaal symptomen die artsen ertoe brachten ervoor te zorgen dat ze een gehandicaptenpass kreeg, zodat ze een zo "normaal" mogelijk leven zou hebben.
Allemaal dingen die de schrijver van het briefje niet wist, natuurlijk, maar er niet aan dacht te controleren: die vond het beter om een laf, ongevoelig en irritant briefje te schrijven, waardoor oude wonden bij de vrouw werden heropend.
Facebook/Justine Van Den Borne
Thuisgekomen deelde Justine op Facebook wat er was gebeurd en begeleidde het met krachtige woorden. Ze bedankte de “persoon die het briefje had geschreven” voor het verpesten van een van de dagen dat de ziekte haar enige respijt gaf, omdat het haar het gevoel had gegeven dat ze geobserveerd en beoordeeld werd, precies zoals ze zich voelt wanneer ze niet goed kan lopen.
Ze legde uit dat ze zich erop concentreert om een paar maanden later naar het huwelijk van haar beste vriendin te gaan, zonder in een rolstoel te moeten zitten. En ze besloot met te zeggen: "Voordat je de dag van iemand anders verpest, onthoud dan dat je de waarheid niet kent: alleen omdat je het niet kunt zien, betekent niet dat een persoon niet worstelt om de ene voet voor de andere te zetten."
We weten nooit wat de “strijd” is waarmee iemand wordt geconfronteerd, dus we moeten altijd zeer voorzichtig zijn met het uiten van twijfels of oordelen. Het is een kostbare les waarvan we hopen dat velen er iets van leren... dankzij mensen als Justine.
