Een uitgeputte vrouw verlaat het huis en de kinderen en laat ze aan haar man over: al na twee dagen heeft hij zijn lesje geleerd
Koppels hebben te maken met mooie dingen maar ook met minder mooie dingen: ruzies en misverstanden horen bij het samenzijn en ieder mens gaat met deze momenten op zijn eigen manier om. Een man keerde na een lange en stressvolle dag op het werk uitgeput terug naar zijn gezin. Hij wilde gewoon even zitten en kijken naar de voetbalwedstrijd van zijn favoriete team, zonder te worden gestoord door zijn kinderen of zijn vrouw. Deze laatste reageerde niet goed en het paar had een enorme discussie: ze verliet het huis en kwam niet terug, noch die avond noch de volgende dag.
via Newsely
Na twee dagen, waarin de man gedwongen was voor het huis en de kinderen te zorgen, schreef de man een brief aan zijn vrouw:
«Lieverd,
twee avonden geleden hadden we een grote discussie. Ik was uitgeput toen ik thuiskwam van mijn werk. Het was 20.00 uur en ik wilde alleen maar even zitten en naar de wedstrijd kijken. Je was niet in een goede bui en was duidelijk moe na een lange dag. Je probeerde de baby in slaap te krijgen terwijl de andere kinderen ruzie hadden, en het enige wat ik deed was het volume harder zetten. “Zou je een actievere rol willen spelen in de opvoeding van je kinderen?' vroeg je, terwijl je het volume op de tv lager zette. “Je zou wat meer in huis kunnen helpen.«
«Hé”, zei ik verdedigend. “Ik werk hard zodat jij de hele dag in het poppenhuis kunt spelen.” De discussie ging zo verder. Ik heb vreselijke dingen gezegd die ik nooit zal kunnen herhalen en je schreeuwde en zei dat je het zat was. Je rende in tranen het huis uit en liet mij alleen achter om voor de kinderen te zorgen. Ik moest ze te eten geven en in bed leggen. Toen je de volgende dag niet terugkwam, vroeg ik mijn baas of ik een vrije dag mocht nemen zodat ik voor de kinderen kon zorgen.«
[...] «Ik heb twee dagen en twee nachten geleefd zoals jij, en ik denk dat ik het nu begrijp. Ik heb jouw vermoeidheid. Ik begrijp dat moeder zijn een kwestie is van opoffering. Ik begrijp dat het vermoeiender is dan 10 uur lang tussen de grote mensen van bedrijven te staan en economische beslissingen te nemen. Ik realiseer me hoe gefrustreerd je moet zijn om je baan en financiële vrijheid op te offeren zodat je voor de kinderen kunt zorgen. Ik begrijp hoe onzeker je bent dat je financiële zekerheid nu afhangt van je partner en niet alleen van jou. Ik begrijp hoe moeilijk het is om 's avonds niet met je vriendinnen uit te gaan, te sporten of goed te slapen.«
«Ik begrijp hoe moeilijk het is om opgesloten te zitten en gedwongen te worden op de kinderen te letten terwijl je je voorstelt wat je moet missen in de buitenwereld. Ik begrijp ook waarom je boos wordt als mijn moeder kritiek heeft op de manier waarop je ervoor kiest om onze kinderen op te voeden: niemand ter wereld weet wat het beste is voor kinderen zoals hun eigen moeder. Ik begrijp dat moeder zijn betekent dat je de grootste lasten van de samenleving moet dragen. De persoon zijn die niemand waardeert, en waar niemand aan denkt. Ik schrijf deze brief niet alleen om je te vertellen wat je hebt gemist, maar ook omdat ik niet nog een dag wil doorbrengen zonder te zeggen: "Je bent sterk, je doet geweldig werk en ik bewonder je.«
Deze brief, geschreven door de man na een paar dagen in de schoenen van zijn vrouw te hebben gestaan, doet ons nadenken over de rol van de vrouw in het gezin en over de offers die ze vaak moet brengen.
