Ze vinden elkaar na 22 jaar weer: een voormalig stel van het lyceum wordt opnieuw verliefd en trouwt op hun 40e
Het is natuurlijk echt waar dat liefde zo'n universeel gevoel is dat het ons weet te verrassen en op onze deur klopt wanneer we het het minst verwachten; dit is het verhaal van Helen Marshall, een 41-jarige vrouw die 22 jaar na hun eerste ontmoeting in de gangen van het lyceum trouwde met de 42-jarige Graeme Richardson.
Toen Helen en Graeme verliefd werden, waren ze twee eenvoudige tieners, die tussen de ene blik en de andere in de schoolgangen betoverd werden. Aanvankelijk had geen van beiden de moed om de ander mee uit te vragen, totdat op een dag een vriendin van Helen haar een reep chocola aanbood in ruil voor een afspraakje tussen de twee.
via Daily Mail
Na Helen's eerste stap begonnen de twee te daten en verloofden ze zich na slechts negen maanden, toen hij haar vroeg met hem te trouwen, ongeacht hun jonge leeftijd. Ondanks de vreugde van hen beiden, dreven Helen en Graeme, toen ze eenmaal op de universiteit zaten, steeds verder uit elkaar en hun band brak permanent.
Zich ervan bewust dat het leven door moest gaan, planden zowel Helen als Graeme hun toekomst met andere mensen, stichtten ze gezinnen en bleven ze in hun geboortestad wonen. Het leek er echter op dat ze allebei niet gelukkig waren met hun respectievelijke partners, zozeer zelfs dat ze, door het lot of door puur toeval, allebei weer vrijgezel werden.
Toen ze hoorde van het einde van Graeme's huwelijk, besloot Helen opnieuw de eerste stap te zetten, maar zonder al te veel verwachtingen. Ondanks dat de twee exen elkaar vaak ontmoetten als ze hun respectievelijke kinderen naar school vergezelden, hadden ze nooit de kans om een woord te wisselen. Vanaf die dag begonnen Helen en Graeme elkaar te bellen en vervolgens te zien, en tussen de ene wandeling en de andere door, kusten ze elkaar en werden ze weer verliefd na maar liefst 20 jaar!
Graeme vond zijn verloren liefde weer en vroeg Helen met hem te trouwen met dezelfde ring die hij gebruikte tijdens het eerste huwelijksaanzoek dat vele jaren eerder plaatsvond. Hoewel ze niet meer samen waren, had Helen de ring al die jaren bewaard, angstvallig in een juwelendoosje.
Blijkbaar was dat onbezorgde en puberale gevoel dat deze twee geliefden verbond nooit helemaal verdwenen, zoals Helen zelf bevestigt: “We zijn elkaars wederhelft. Ik voel me alsof ik thuis ben, alsof ik compleet ben. Hij is mijn soulmate en ik de zijne. Het is een echt gelukkig liefdesverhaal”.
