Moeder wanhopig door tienerzoon klaagt: "Zijn wanorde maakt me gek, ik wil dat hij weggaat"

Janine image
door Janine

28 December 2021

Moeder wanhopig door tienerzoon klaagt: "Zijn wanorde maakt me gek, ik wil dat hij weggaat"
Advertisement

Een van de klassieke gesprekken binnen de familie tussen ouders en tieners gaat over de orde en netheid in huis. Aan de ene kant lijken de kinderen plezier te hebben in het categorisch weigeren van alle regels die nodig zijn voor het goed functioneren in hun huis: van het sluiten van de dop van de tube tandpasta tot het verwaarlozen van de hygiëne van kleding en ruimtes; van het sluiten van lades tot het maken van huiswerk. Aan de andere kant begrijpen de ouders niet hoe die "leuke ondeugd” is veranderd in een vernietiger van de gezinsrust.

Het in de hand houden van deze verschillen is de taak van meer volwassen mensen, maar sommige ouders hebben moeite om de zware beproevingen van hun kinderen te doorstaan. Dus wat doe je dan?

Advertisement
Unsplash / Not the actual photo

Unsplash / Not the actual photo

Een wanhopige moeder schrijft op het net:

"Mijn oudste zoon is 20, maar hij gedraagt ​​zich alsof hij 14 is. Zijn 12-jarige broer gedraagt ​​zich beter dan hij. Hij is altijd lui geweest, maakte zich nooit zorgen over school (hij ging naar school, maar hij deed alleen het absolute minimum), hij geeft niet om zijn uiterlijk, hij geeft al zijn geld uit aan computerspelletjes, chips, snoep, frisdrank en koekjes, en gedraagt ​​zich over het algemeen extreem onvolwassen. Ik ben wanhopig.”

Natuurlijk hadden de 20-jarigen in de tijd van onze grootouders al enorme verantwoordelijkheden en een gezin om te onderhouden. Tegenwoordig leven kinderen echter een langdurige adolescentie, zelfs als ze als volwassenen behandeld willen worden. De wanorde van een opgroeiend kind is een van de belangrijkste oorzaken van ruzies binnen het gezin. Ouders die wanhopig regels opleggen om de boel netjes te houden; kinderen die altijd ontevreden en boos zijn.

Advertisement
Flickr / Not the actual photo

Flickr / Not the actual photo

De uitbarsting van deze moeder bleef niet beperkt tot die paar zinnen, maar ging verder met allerlei details:

“Hij zit nu op de universiteit, hoewel mijn man en ik denken dat hij het niet serieus neemt. Zijn kamer is walgelijk, en dan bedoel ik echt walgelijk. Elke keer als hij zijn kamerdeur opent, komt er een verschrikkelijke geur uit en zelfs mijn jongste kinderen klagen erover. Hij laat de schone kleren die ik heb gewassen en gestreken op een stapel op de grond liggen, samen met de vuile kleren. Hij neemt zijn eten mee naar boven en dat blijft daar dagenlang, dus de borden zijn aangekoekt met eten, hij gebruikt nooit een prullenbak, dus het afval ligt over de vloer verspreid. Hij deelt een badkamer met zijn jongere broer, maar zal hem nooit schoonmaken, er liggen stinkende handdoeken op de vloer, zijn lege shampoo/zeepflessen in de douche."

Flickr / woodleywonderworks / Not the actual photo

Flickr / woodleywonderworks / Not the actual photo

De vrouw vroeg op internet om advies, nadat ze alles had geprobeerd om hem zijn kamer op te laten ruimen en voor zijn persoonlijke hygiëne te zorgen.

Deze jongens leren hun tijd, hun ruimtes te organiseren en ze willen hun eigen innerlijke orde scheppen. Het is dus normaal - en gezond - dat ze niet consistent zijn met een externe orde. Of je het nu leuk vindt of niet, deze wanorde is logisch en is de uitdrukking van de persoonlijkheid van de jongen in een veranderingsfase. Het zijn vaak de ouders die zeer strikt zijn in de regels die worden opgelegd door orde en netheid als een weerspiegeling van hun angst om de controle over situaties te verliezen. Het resultaat van dit alles kan een epische oorlog zijn, tenzij de meer volwassen mensen in huis - die niet noodzakelijk de oudste zijn - een moment van communicatie met elkaar kunnen vinden. Een uitdaging die helaas geen vastomlijnde regels kent, maar waarbij je op je hart moet vertrouwen.

Vanaf dit vaste punt is het noodzakelijk om vredesonderhandelingen te openen: beperk de wanorde tot gedefinieerde ruimtes (hun kamer); accepteer dat de studie-uren geen maatstaven zijn; tolereer de staat van hun kleding en laa hun vrienden wijzen op hun vuile kleding...

Onthoud ten slotte dat de beste oplossingen diegenen zijn die voortkomen uit geduld en tederheid, hoewel het soms vermoeiend kan zijn om kalm te blijven. Wat zou je deze wanhopige moeder aanraden?

Advertisement