Jongetje verliest beide ouders maar zijn stiefzus adopteert hem en ze biedt hem de thuishaven die hij verdient
Er zijn mensen in het leven die meer geluk hebben dan anderen, maar als je wordt geconfronteerd met iets negatiefs moet je nooit opgeven, want het kan zo maar gebeuren dat vrouwe Justitia zich ineens kan wenden tot die ene volwassene of dat ene kind dat rottige momenten heeft doorgemaakt. Het verhaal dat we hier gaan behandelen heeft dezelfde trant: wat eerst een akelige situatie was veranderde volledig in een sprookje met een happy end.
De gebeurtenis die een vrouw en haar stiefbroertje samen doormaakten bleek van groot belang te zijn in het ontstaan van een liefdevolle band met veel genegenheid. Dit is het verhaal van Easton en Molly.
via Creepy World
Easton was twee jaar oud toen zijn ouders kwamen te overlijden. Moeder stierf plots, juist op het moment dat vader te kampen had met een akelige ziekte. Hij besefte dat zijn zoontje binnenkort alleen zou overblijven en is hij in zijn laatste dagen op zoek gegaan naar een goede oplossing voor hem. Hij nam toen contact met de enige persoon van wie hij wist dat zij van Easton kon houden zoals hij en zijn vrouw, namelijk zijn dochter Molly.
Molly Schulz woonde in Washington met haar man en vier kinderen wanneer zij gebeld werd door haar vader en kwam te weten van het vroegtijdige overlijden van haar schoonmoeder. "Ik wist dat het niet goed ging met mijn vader" vertelt ze. "Maar het nieuws over zijn vrouw kwam hard aan. Ik ben met mijn kinderen in het vliegtuig gestapt en naar mijn vader toegegaan. Ik maakte me zorgen om hem, maar meer nog om mijn kleine stiefbroertje Easton." Toen zij aankwam in Michigan vroeg haar vader of zij voor de kleine wilde zorgen. Aangezien Molly en haar man al vier mooie meisjes hadden, zij absoluut niet van zins was om haar stiefbroertje aan de genade van het lot over te laten, stelde ze zich meteen beschikbaar. De voogdijprocedure startte toen.
De hunkering naar het einde van een rottig hoofdstuk was groot. Na een traject dat meer dan 1 jaar duurde, met spanning, enkele voorvallen en wat vertragingen liep het toch goed af. Molly ging eerst zorgen voor haar stiefbroertje en daarna werd de adoptie definitief. "Hij heeft mij altijd mamma genoemd" vertelt ze. "Misschien omdat hij dat mijn andere kinderen ook hoorde doen, maar hij heeft mij nooit aangesproken met mijn naam. Het is geweldig dat hij bij ons is, naast de wetenschap dat ik mijn vader in zijn nadagen rust en geluk kon bezorgen. En bovendien zouden wij het ook niet anders gedaan kunnen hebben en hem aan zijn lot over te laten."
Het is een verhaal met een goede afloop waaruit nog maar eens blijkt hoezeer je door gevoelens alles kan overwinnen en de tegenslagen in het leven het hoofd kan bieden. het beurt je toch altijd weer op wanneer je leest over mensen die onvoorwaardelijk, onbaatzuchtig en gul handelen en het leven van een ander er beter op willen maken.
Goed gedaan hoor Molly, dat jij, je prachtige gezin en natuurlijk de kleine Easton een prachtig mooi leven mogen hebben.
