"Ik ben een moeder, maar ik ben ook een vrouw en ik ben vooral moe"
Ouder worden is een hele onderneming en het gaat niet altijd volgens de verwachtingen. In het begin denk je altijd hoe mooi, voldoening gevend en positief het is als ervaring, maar iedereen die een of meer kinderen heeft gehad weet dat hier niet alleen het mooie in zit en dat je met verschillende min of meer moeilijke situaties te maken hebt waar je individueel of allemaal samen mee om moet gaan.
Dit is de reden waarom zowel moeders als vaders momenten van ontmoediging kunnen ervaren, tot het punt dat ze de behoefte voelen om alles achter te laten en een paar dagen weg te gaan op zoek naar rust. Het maakt niet uit of het gebeurt of niet, maar wie naast deze ouders staat, moet begrijpen hoe belangrijk het is om ze te begrijpen en hen een hand te reiken.
De vrouw waarover we je willen vertellen bevond zich in deze staat van extreme vermoeidheid. Een moeder, een vrouw, een werknemer die een breekpunt heeft bereikt en de behoefte voelde om stoom af te blazen.
Rawpixel - Not the actual photo
"Op een willekeurige dag, plotseling, terwijl ik aan het doen was wat ik elke dag doe, stortte ik in - vertelde ze - ik keek om me heen en besefte dat ik niet meer kon. Ik heb altijd haast, ik moet ’s morgens vroeg opstaan om het ontbijt voor mijn kinderen klaar te maken, ze te helpen bij het wassen en aankleden, een tussendoortje in te pakken voor school, ze te vergezellen en me dan naar mijn werk te haasten waar ik stipt te laat kom - bekende ze - Zeg me niet dat ik eerder van huis moet gaan, dat is het probleem niet".
Uitgeput door een routine waardoor ze nauwelijks tijd heeft om te ademen, liet deze vrouw zich gaan en slaakte een lange, bevrijdende kreet. Haar lichaam besloot dat het tijd was om te stoppen, te gaan zitten en tegen zichzelf te zeggen: “genoeg." Deze moeder vertelde hoe moe ze zich voelt, hoeveel ze de behoefte voelt om het huis uit te gaan en wat tijd voor zichzelf te nemen.
"Ik benijd die vrouwen die het voor elkaar krijgen om buiten school even staan te kletsen - vervolgde ze - degenen die erin slagen een uurtje vrij te nemen om te sporten, degenen die naar de kapper gaan - wat ik ook zou willen doen om mijn grijze haar te bedekken, maar dat kan niet - degenen die met vriendinnen uitgaan voor een aperitief of om naar de bioscoop te gaan. Ik heb niets van dit alles, ik heb altijd haast en ik ben moe".
Het beste moment voor haar is de nacht: iedereen slaapt en stilte omhult haar momenten van rust. Ze zou bijna willen dat de tijd nooit zou verstrijken, maar de wijzers van de klok blijven tikken, de dageraad breekt aan en er staat haar een nieuwe dag te wachten.
Veel vrouwen - maar ook veel mannen - ervaren deze gevoelens en voelen zich machteloos in het hectische leven van alledag. Ondanks alles is een uitbarsting, een bevrijdende kreet, een praatje soms voldoende om je weer goed te voelen en de zo gezochte sereniteit te vinden.
"Dit verhaal is gebaseerd op echte gebeurtenissen en is geïnspireerd door een verhaal dat een van onze lezers met ons heeft gedeeld"
