Ze verliezen hun 1-jarige dochter, maar besluiten haar organen te doneren: het ziekenhuis eert deze keuze met een emotioneel gebaar

Janine image
door Janine

02 April 2019

Ze verliezen hun 1-jarige dochter, maar besluiten haar organen te doneren: het ziekenhuis eert deze keuze met een emotioneel gebaar
Advertisement

De dag komt dat kinderen in de natuurlijke volgorde hun ouders vaarwel moeten zeggen. Dit is een onvermijdelijke en trieste gebeurtenis, maar nooit zo erg als waarin het wordt omgekeerd, en het de vader en de moeder zijn die hun kind vroegtijdig verliezen.

Kleine Alondra was slechts 1 jaar oud toen ze stierf als gevolg van een longontsteking: haar ouders waren uiteraard kapot door het verlies, maar ze verloren niet de luciditeit om te beslissen wat het beste was om te doen na de dood van hun dochter.

Advertisement
Facebook

Facebook

Alondra Torres Arias was een 1-jarig meisje dat werd getroffen door een ernstige vorm van fulminante longontsteking. Ondanks de inspanningen overleefde het kind het niet en de artsen werden gedwongen haar hersendood te verklaren. Ondanks de immense pijn hadden de ouders de kracht om nog een laatste ontroerend gebaar te maken, door de beslissing de organen van hun dochter te doneren.

Advertisement
Facebook

Facebook

Alondra stierf in het ziekenhuis van Monterrey, in Nuevo Leon, Mexico, waar de explantatie ook werd uitgevoerd. Dankzij de nieren en lever van het meisje was het mogelijk om het leven van drie kinderen te redden. Jenni Barraza, de moeder van Alondra, bleef bij haar dochter om met haar te praten en kuste haar tot het laatste moment. Om de moed, de herinnering en opoffering van Alondra te eren, heeft het personeel van het ziekenhuis een lange erehaag gevormd.

Facebook

Facebook

Artsen en verpleegkundigen sloten zich aan bij het leed van de familie van het meisje, en liepen met haar mee toen ze naar de operatiekamer werd gebracht. Tijdens die paar meters die eeuwig leken te duren, liep Jenni in tranen, maar met opgeheven hoofd, zich troostend met de gedachte dat er iets van Alondra zou blijven bestaan in 3 levens.

Compartan la publicación por favor #EnHonoraAlondra Jenni Barraza Ayer se firmó la muerte cerebral de mi hija Alondra. Probablemente ella se fue días antes, yo le hablé y la besé hasta el último minuto. Escribo porque sé que hubo mucha gente al pendiente, gente que ayudó con sus oraciones y también económicamente. Sé que trascendió hasta gente que yo no conozco, por lo que pido que se extienda este mensaje. Tenía la ilusión de ir personalmente a agradecer con mi niña en brazos a cada persona por su ayuda. Ayer mi esposo y yo escoltamos a mi bebé todavía en la cuna y respirando artificialmente desde el área de terapia intensiva hasta el área de cirugía donde Alondra pudo donar sus dos riñones y su hígado. En el camino al quirófano ibamos soportando una tristeza que no les puedo explicar. Saliendo del elevador, nos esperaba un pasillo muy largo, lleno de enfermeros y enfermeras, médicos y demás personal del hospital haciendo "valla", todos en silencio, todos con las manos juntas en señal de agradecimiento, todos visiblemente conmovidos, dimos vuelta y había todavía mas gente. Nunca caminé mas orgullosa y con mi cabeza en alto. Llegamos al quirófano y nos despedimos de mi niña hermosa, llegó la hora de dejarla ir. Tengo el grandísimo consuelo de haber ayudado a salvar a 3 bebés, la muerte de mi niña no fue en vano. Me encargaré en lo posible de que este testimonio pueda salvar mas vidas. Una persona con muerte cerebral, no puede irse directo al panteón. Hay familias sufriendo, hay madres en la agonía de la espera de un milagro, de una oportunidad. Para mi lo mas difícil apenas comienza. Siempre estaré muy agradecida con quienes hicieron tanto por nosotros. Siempre honraremos a mi niña que llevamos en cada paso. Fue un honor y un privilegio haber sido su mamá.

Pubblicato da Andrea Salgado Flores su Venerdì 11 gennaio 2019

De familie van het meisje heeft ontelbare steunbetuigingen ontvangen van zoveel onbekende mensen. Mensen van over de hele wereld bedankten Alondra's vader en moeder voor de ongelooflijke daad van liefde. Het korte bestaan van hun lieve kleine meisje was niet tevergeefs, en afgezien van het wonder dat ze andere kinderen zoals zij een tweede kans gaf, heeft ze zoveel mensen ontroerd en geïnspireerd.

Een triest verhaal dat ons eraan herinnert hoe iedereen echt een verschil kan maken, zelfs op de meest dramatische momenten.

Advertisement