Om weer gelukkig te kunnen leven, moet men de moed vinden om de dode takken te verwijderen

Janine image
door Janine

07 Oktober 2019

Om weer gelukkig te kunnen leven, moet men de moed vinden om de dode takken te verwijderen
Advertisement

Te vaak beperken we onszelf, te vaak nemen we ergens genoegen mee en wachten we. We wachten tot dingen vanzelf veranderen en we slepen onszelf naar ongemakkelijke situaties of relaties die ons misschien laten lijden.

In werkelijkheid zou het voldoende zijn om de dode takken af te breken om onszelf te bevrijden, om nieuwe energieën te voelen en ons in staat te stellen het leven anders onder ogen te zien, waardoor het vol nieuwe doeleinden zit. Stop met passief klagen: soms is het nodig om in actie te komen.

Hoe vaak voelen we beperkingen op ons die, ondanks onszelf, ons dicht bij situaties en mensen houden? Hoe vaak willen we alles veranderen, maar doen we niets uit angst voor het “dan”?

via Psychology Today

Advertisement
Pexels

Pexels

We zijn zo druk bezig met het behouden van wat we gisteren hadden en denken aan wat morgen zou kunnen zijn dat we volledig vergeten te cultiveren wat echt belangrijk is: vandaag. Maar het is essentieel voor ons welzijn om te leren los te laten, om al die droge takken te verwijderen die ons niet toelaten om van de groene takken aan de boom te genieten. De dode takken kunnen situaties zijn die ons gebonden en vast houden, die ons pijn of zorgen veroorzaken, maar het kunnen ook mensen zijn.

Advertisement
Unsplash

Unsplash

Het zijn precies de mensen die we in ons leven verwelkomen, maar die ons alleen teleurstellen of pijn doen, die ons gevangen houden in een leven dat we niet aanvaarden en ons niet goed laat voelen. Waarom is het zo moeilijk om van dit lijden af te komen? Omdat we het slachtoffer zijn van onszelf en van onze angsten: het veranderen van een situatie is moeilijk, maar mogelijk, het verwijderen van een negatief persoon is moeilijk, maar het is mogelijk.

Het onbekende maakt ons bang en belemmert soms ons verlangen naar wedergeboorte en ontsnapping. Maar de leegte die ons zo bang maakt om onder ogen te zien, is een bondgenoot, geen vijand. Laten we ervan genieten, laten we ernaar luisteren, laten we zitten en ernaar kijken, en we zullen ons realiseren dat het niet zo eng is als het leek.

Advertisement