Hij begrijpt na jaren waarom hij op niemand in zijn familie leek
De band met je familie van herkomst vormt een dunne draad die ons leven door elkaar vlecht: het creëert een diepe verbondenheid en een gevoel van ergens thuishoren. Door het delen van oorsprong en genetische eigenschappen kan het een gevoel van identiteit geven samen met een netwerk van gedeelde genegenheid, tradities en herinneringen, die ons ondersteunen op momenten van vreugde en moeilijkheden.
Niet iedereen heeft het geluk zijn biologische familie te kennen, maar soms kan de roep van de oorsprong op een volkomen toevallige manier plaatsvinden: dit is wat er gebeurde met de protagonist van dit verhaal.
via The Sun
Andy Perkins, een 73-jarige man uit een plattelandsdorpje in de buurt van Buffalo, VS, voelde zich een groot deel van zijn leven een buitenstaander binnen zijn eigen familie. Al op jonge leeftijd merkte hij de verschillen met zijn gezinsleden: hij had blauwe ogen en licht haar, terwijl zij een donkerder huidskleur hadden en langer waren. Bovendien contrasteerde zijn extraverte persoonlijkheid met de terughoudendheid van de andere familieleden.
Tijdens zijn tienerjaren begon Andy slecht te presteren op school, voornamelijk als gevolg van een ernstige aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD). Gedurende die tijd ontwikkelde hij de overtuiging dat hij was geadopteerd, ook al werd dit idee door iedereen beschouwd als een simpele tieneropstand. Ondanks de moeilijkheden was zijn jeugd over het algemeen gelukkig dankzij de liefde en steun van zijn ouders, Shirley en Jim.
In 2015 besloot Andy's dochter Candi Perkins Summers zijn familiegeschiedenis te onderzoeken. Door middel van een DNA-test die bij beide ouders werd uitgevoerd, ontdekte ze dat haar vader niet biologisch verwant was aan het echtpaar Perkins, maar ze merkte een genetische correlatie op met verschillende mensen met de achternaam Robinson, die in andere plaatsen van de Verenigde Staten woonden. Het jaar daarop werd Andy gecontacteerd door een vermeende biologische neef die in hetzelfde gebied bij Buffalo woonde.
Deze gebeurtenis bevestigde Andy's vermoeden dat hij geen biologische band met zijn ouders heeft. Vervolgens leidde een grondiger onderzoek tot de ontdekking van een geboortekaartje van een jongen genaamd Philip, zoon van Harold S. en Pauline McElwain Robinson, die de dag voor Andy in hetzelfde ziekenhuis werd geboren.
Andy realiseerde zich dat hij bij de geboorte van verwisseld. Deze ontdekking gaf hem een opgelucht gevoel en hij ging er vanuit dat de kleine Philip, die op jonge leeftijd overleed, de biologische zoon was van zijn adoptieouders.
Andy's biologische moeder, Pauline McElwain Robinson, was laborant in een ziekenhuis in Warschau en stierf in 2015. Andy kreeg de kans om in contact te komen met zijn biologische broers en zussen, Brian, Sally, Lisa en Doug. Ondanks het verschil in levenservaringen vonden ze veel overeenkomsten en verwelkomden ze elkaar met open armen.
Deze nieuwe familieband heeft geleid tot een gevoel van vrede voor Andy. In 2021 onthulden Andy en zijn dochter Candi het nieuws aan Shirley Perkins, Andy's nietsvermoedende adoptiemoeder: de vrouw reageerde kalm en sprak haar dankbaarheid uit voor de situatie. Tegenwoordig gebruikt Andy de achternaam Robinson-Perkins om zijn biologische identiteit weer te geven en prijst hij zich gelukkig met twee geweldige en liefdevolle families.
Zijn verhaal is een voorbeeld van hoe het ontdekken van iemands biologische oorsprong kan leiden tot een gevoel van identiteit en verbondenheid.
